Το κόμμα που κυριαρχούσε πανελλαδικά εξασφάλιζε και την πρωτιά στην Α΄ Θεσσαλονίκης, ενώ το ΚΚΕ-- λόγω της ισχυρής παρουσίας του κυρίως σε Σταυρούπολη, Νεάπολη, Πολίχνη και Καλαμαριά-- σταθερά εκινείτο γύρω και πάνω από το 10%. Εύοσμος και Αμπελόκηποι ήταν πιο συντηρητικές—παραδοσιακές περιοχές, με τη Νέα Δημοκρατία να υπερτερεί σε πολλές εκλογικές αναμετρήσεις.
Οι καιροί άλλαξαν, άλλαξαν μορφή και οι δυτικές συνοικίες. Μεγάλωσαν, γνώρισαν πληθυσμιακή άνθηση, οικιστική ανάπτυξη και όπως ήταν αναμενόμενο οι νέες γενιές, που αποτελούν πλέον την πλειοψηφία, δίνουν τον δικό τους τόνο σε αυτές τις συνοικίες. Ας σημειωθεί πως ο Εύοσμος θεωρείται ο Δήμος με τον πιο νεανικό πληθυσμό σε όλη την Ελλάδα. Όποιος έχει μια δεκαετία να επισκεφτεί τις δυτικές συνοικίες δε θα τις αναγνωρίσει. Υπάρχουν καταστήματα πάσης φύσεως που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα ανάλογα του κέντρου της Θεσσαλονίκης.
Οι νέοι άνθρωποι κουβαλούν μαζί τους και τις συμπεριφορές τους. Ιδίως αν είναι παιδιά μεταναστών που αναζητούν την ταυτότητά τους μέσα σε κοινωνίες που είναι υπό διαμόρφωση και υπό ανάπτυξη. Είναι απολύτως λογικό αυτά τα νέα παιδιά να είναι ευεπίφορα σε μηνύματα αντισυμβατικά που καταγγέλλουν απλώς, χωρίς ποτέ να προτείνουν. Σε αυτά τα μηνύματα αναζητούν την ταυτότητά τους. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που στις δυτικές συνοικίες βρίσκει απήχηση ο λόγος κυρίως των κομμάτων της εθνικιστικής Δεξιάς που συναρθρώνεται με τον οπαδικό φανατισμό των ποδοσφαιρικών θυρών. Το μίγμα είναι εκρηκτικό και αυτό φάνηκε στη μεγάλη συγκέντρωση για τα Τέμπη, όπου το μεγαλύτερο μπλοκ, μακράν, ήταν ενός ποδοσφαιρικού συνδέσμου με έδρα της δυτικές συνοικίες.
Επί πλέον, και αυτό ας το σημειώσει ο αναγνώστης, στις καταλήψεις των σχολείων δεν πρωταγωνιστούν μαθητές αριστερών οργανώσεων αλλά μαθητές που ανήκουν σε οργανώσεις της εθνικιστικής Δεξιάς. Αυτοί ηγεμονεύουν και ελέγχουν τον χώρο. Τις περισσότερες φορές οι διαφορές, πολιτικές και ιδεολογικές, λύνονται με τη βία είτε με ραντεβού είτε με περίπολα που βγαίνουν παγανιά για να κτυπήσουν τους μεμονωμένους αντιπάλους τους.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον οι δεσμοί κυρίως του κυβερνώντος κόμματος με αυτά τα νέα παιδιά είναι ανύπαρκτοι. Δεν υπάρχει γλώσσα επικοινωνίας και οι τοπικοί κομματάρχες των βουλευτών δηλώνουν αδυναμία να προσεγγίσουν όλη αυτή την πολυπληθή μάζα των νέων ανθρώπων. Και όσο αυξάνεται πληθυσμιακά η περιοχή αυτή και όσο αναπτύσσεται οικονομικά, το συγκεκριμένο πρόβλημα αντί να αμβλύνεται, οξύνεται.
Είναι προφανές πως η οποιαδήποτε πολιτική παρέμβαση στις δυτικές συνοικίες θα είναι κεντρική και στοχευμένη. Οι μεμονωμένοι κυβερνητικοί βουλευτές δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτήν την περίπλοκη κατάσταση διότι δε διαθέτουν διαύλους επικοινωνίας με αυτά τα νέα παιδιά. Αν τα πράγματα αφεθούν στην τύχη τους είναι πολύ πιθανόν να δούμε την αντισυστημική ψήφο να υπερβαίνει αισθητά το όριο του 30% και να κυριαρχεί.
