Γιατί τα θυμήθηκα αυτά; Γιατί τελικά όλη αυτή η πορεία της μπασκετομάνας Θεσσαλονίκης κατέληξε στα μέσα της δεκαετίας του 80 στη μονομαχία του Άρη και του ΠΑΟΚ. Αγώνας μέχρις εσχάτων στον αγωνιστικό χώρο, αλλά και στις κερκίδες. Παρέες είχαν χωριστεί, ο φανατισμός ήταν μεγάλος, τις ημέρες των play off η πόλη νέκρωνε. Στο τέλος κάποιοι χαίρονταν, οι άλλοι είχαν βάλει τις πλερέζες και η καζούρα έπεφτε σύννεφο. Μερικές φορές, όταν τα πνεύματα ήταν οξυμμένα, η καζούρα ήταν…αντιπαραγωγική. Οδηγούσε σε διαπληκτισμούς, τις περισσότερες φορές φραστικούς.
Όμως ποτέ οι παράγοντες των δύο ομάδων δεν παρεκτράπηκαν. Απ΄όσο θυμάμαι όσο πικρή και αν ήταν η ήττα, όσο και να έφταιγαν για αυτήν οι διαιτητές, ποτέ δεν υπήρξαν έργω και λόγω χυδαιότητες. Τόσο ο Βεζυρτζής όσο και ο Μιχαηλίδης κράτησαν ένα επίπεδο στην οπαδική αντιπαράθεσή τους. Ήταν μια κόντρα που οδήγησε σε έναν ανταγωνισμό ο οποίος τελικά βελτίωσε το άθλημα. Το εθνικό τρόπαιο του 1987 έχει τις ρίζες του σε αυτόν τον ανταγωνισμό, ο οποίος είχε όμως ημερομηνία λήξεως. Από τη στιγμή που μπήκαν στις τρείς αθηναϊκές ομάδες ισχυρά πορτοφόλια, άλλαξαν τα δεδομένα του ανταγωνισμού. Τελευταίες αναλαμπές της πόλης μας ο ΠΑΟΚ προς τα τέλη της δεκαετίας του 1990 και ο Ηρακλής που έβγαλε μια φουρνιά πολύ μεγάλων Ελλήνων παικτών. Να θυμίσω εν τάχει, Διαμαντίδη, Λάζαρο Παπαδόπουλο, Χατζηβρέττα, Σκορτσιανίτη, Ηλιάδη.
Σήμερα, το μπάσκετ έχει φύγει από τη Θεσσαλονίκη μας διότι ξέφυγαν τα νούμερα. Με μπάτζετ δεκάδων εκατομμυρίων του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, ουδείς Θεσσαλονικιός επιχειρηματίας είναι διατεθειμένος να ρισκάρει. Ο ΠΑΟΚ με την έξοχη φετινή ευρωπαϊκή του πορεία, αν διάβασα καλά, είχε μπάτζετ κάτω του εκατομμυρίου. Πιθανόν το σημερινό σκηνικό να παραπέμπει στα περασμένα μεγαλεία, όμως αυτή είναι η πραγματικότητα.
Εκείνο που έχει μείνει από εκείνες τις εποχές του ανοικτού της ΧΑΝΘ και του Παλέ ντε Σπορ είναι η συγκλονιστική παρουσία των φιλάθλων—στο ανοικτό της ΧΑΝΘ με ένα εισιτήριο έβλεπες τρείς αγώνες—και η δεκαετία του 80 με τον ανταγωνισμό Άρη—ΠΑΟΚ που είχε καθηλώσει ολόκληρη την πόλη γιατί κράτησε περίπου οκτώ χρόνια.
Και, παρ΄όλο τον φανατισμό, οι παράγοντες των δύο ομάδων δεν παρασύρθηκαν σε απρεπείς εκφράσεις και συμπεριφορές. To ξανατονίζω, γιατί έχει τη σημασία του.
