Υπενθυμίζεται, ότι το καλοκαίρι του 2005, στην περιοχή γύρω από την Ακρόπολη, ένας άνδρας, γνωστός με τα αρχικά Α.Ε., προσέγγιζε τουρίστριες, προσφέροντας τους δωρεάν ξενάγηση στην Αθήνα. Και έπειτα, έχοντας κερδίσει την εμπιστοσύνη τους, τους προσέφερε τυρόπιτα που περιείχε το υπνωτικό χάπι Stilnox.
Η υπεράσπισή του ανατέθηκε στη Ζωή Κωνσταντοπούλου, τότε βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Η δίκη υπήρξε εξαιρετικά χρονοβόρα, με συνεχείς αναβολές και ενστάσεις από την πλευρά της υπεράσπισης. Από το 2006 έως το 2013, οι δίκες αναβλήθηκαν λόγω αποχής δικηγόρων, απεργιών, απουσίας θυμάτων και μαρτύρων, καθώς και αιτημάτων εξαίρεσης δικαστών.
Έτσι, σε αυτή την υπόθεση αναφέρθηκε από το βήμα της Βουλής ο κ. Φλωρίδης, αναδεικνύοντας το γεγονός πως, «όταν πήγε να ξεκινήσει η δίκη, δεν υπήρξε μεθόδευση που δεν εξαντλήθηκε, για να πετυχαίνει συνεχώς αναβολές (σ.σ. η κυρία Κωνσταντοπούλου)».
Από την πλευρά της, η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας φώναζε «ψέματα» από τα έδρανα, όσο μιλούσε ο υπουργός Δικαιοσύνης και εκείνος συνέχισε: «Υπάρχουν οι καταγγελίες της περιόδου εκείνης από τις γυναικείες οργανώσεις. Για τα βασανιστήρια που κάνατε σε εκείνες τις γυναίκες. Βασανιστήρια κανονικά. Μπρος πίσω».
Και συνέχισε: «Η ποινή που επιβλήθηκε τελικά ήταν 12 χρόνια. Όμως, η κυρία Κωνσταντοπούλου δεν ξέχασε τον καλό της βιαστή πελάτη. Όταν ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015, τρεις μήνες μετά ήρθε ο νόμος Παρασκευόπουλου για την αποφυλάκιση όλων των μεγάλων εγκληματιών. Αποφυλάκισε όλο το βαρύ έγκλημα. Δολοφόνους, εμπόρους ναρκωτικών, βιαστές και μετά έκλεισε τις τράπεζες. Μέσα σε πέντε μήνες με την Κωνσταντοπούλου πρόεδρο (σ.σ. της Βουλής)».
Ενώ στη συνέχεια, ο κ. Φλωρίδης υπενθύμισε ότι «στη συζήτηση εκείνου του νομοσχεδίου πήρε τον λόγο η κυρία Κωνσταντοπούλου και κατέληξε με πραγματική ανακούφιση: "Ψηφίζω αυτό το νομοσχέδιο". Φαντάζομαι τι ανακούφιση ένιωσαν οι δολοφόνοι, οι ληστές, οι έμποροι ναρκωτικών, οι βιαστές. Ο βιαστής πελάτης είναι σε αυτούς».
Και κατέληξε ο υπουργός, απευθυνόμενος στη Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Όσα λέτε είναι μια απάτη, ένα ψέμα, μια υποκρισία. Δεν νιώθετε τίποτα για τα θύματα των Τεμπών, για τους συγγενείς. Μια εκμετάλλευση άγρια αυτής της εθνικής τραγωδίας θέλετε μέσα από ψέματα. Στις Δημοκρατίες η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί. Αν κάτι σας ενώνει σε αυτή την συμμαχία των απελπισμένων του ξυλολίου, είναι μίσος για την αντιπροσωπευτική δημοκρατία και μια αγάπη για μια ανατολική χώρα».
