Προφανώς οι μελλοντικοί συνεργάτες θα περνούν από μια συνέντευξη, θα προσκομίζουν και το βιογραφικό τους και τα κεντρικά θα αποφασίσουν, εκτός αν ανέθεσαν τη στρατολόγηση σε εταιρεία συμβούλων. Προχωρημένες καταστάσεις.
Xθες λοιπόν, έκαναν την πρεμιέρα τους στην πόλη μας. Προφανώς βρήκαν τα στελέχη που έψαχναν και έδωσαν το «παρών» τους. «Επισκέφτηκαν» ζαχαροπλαστείο στην ανατολική περιοχή που ανήκει σε μεγάλη και γνωστή αλυσίδα της Θεσσαλονίκης, φορώντας μάσκες κορονοϊού, πέταξαν τρικάκια, φώναξαν τα γνωστά συνθήματα και έφυγαν. Το μαγαζί είχε πελατεία εκείνη την ώρα, η οποία παρακολουθούσε την επιδρομή, γεμάτη απορία. Από πού ξεφύτρωσαν αυτοί, θα διερωτώντο, καθώς όλοι γνωρίζονται στη γειτονιά.
Ο λόγος της «επίσκεψης», σύμφωνα με την ανακοίνωση του Ρουβίκωνα Θεσσαλονίκης, ήταν το γεγονός πως η εργοδοσία έδειχνε ανάλγητη συμπεριφορά προς τους εργαζόμενους, μη καταβάλλοντας τις υπερωρίες, τις ασφαλιστικές εισφορές, κλπ. Φυσικά ουδείς μπορεί να ελέγξει την αλήθεια αυτών των ισχυρισμών, όμως και να συνέβαιναν όλα αυτά, υπάρχει η Επιθεώρηση Εργασίας η οποία, ευθύς ως υπάρξει καταγγελία, είναι υποχρεωμένη να παρέμβει και πάντοτε οι αποφάσεις της δικαιώνουν τους εργαζόμενους. Συνεπώς, εφ΄ όσον οι εργαζόμενοι είχαν παράπονα από τη συγκεκριμένη εργοδοσία γνώριζαν τι έπρεπε να κάνουν.
Είναι προφανές πως αν οι Αρχές δε δώσουν τέλος άμεσα σε αυτές τις τραμπούκικες πρακτικές που αμφισβητούν και υπονομεύουν τους θεσμούς και τις δημόσιες υπηρεσίες, πολύ σύντομα θα θρηνήσουμε θύματα. Διότι μπροστά στη βίαιη εισβολή θα βρεθεί ένας επαγγελματίας με άγνοια κινδύνου, «αρπαγμένος» και «όποιον πάρει ο χάρος». Το ότι δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο μέχρι τώρα, δεν προδικάζει ότι δε θα συμβεί στο μέλλον. Η κακιά η ώρα μια φορά θα έρθει. Είναι μέσα στη λογική των γεγονότων, στην αυτοδικία να απαντήσει ο άλλος με αυτοδικία και στον τσαμπουκά με τσαμπουκά.
Το καλαμπούρι με τους Ρουβίκωνες ήδη πολύ κράτησε. Η στοχοποίηση επαγγελματιών και η διατάραξη της ιδιωτικότητας του χώρου τους, μπορεί να αποτελούν παραβατικότητα ήπιας μορφής, αλλά συνήθως οι ήπιες παραβατικότητες, όταν δεν αντιμετωπίζονται εγκαίρως, οδηγούν σε παραβατικότητες βαρύτερης μορφής. Δυστυχώς χαρακτηρίζοντας τους τραμπουκισμούς πράξεις ακτιβισμού, απλώς στρουθοκαμηλίζουμε. Δε θέλουμε να δούμε πως σε μια οργανωμένη κοινωνία δεν έχουν θέση οι λαϊκοί τιμωροί ούτε οι αυτόκλητοι υπερασπιστές των εργαζομένων.
Στο φινάλε, ας αναλογιστούμε σε τι κοινωνία θα ζούσαμε αν δρούσαν Ρουβίκωνες όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων. Μάλλον με ζούγκλα θα έμοιαζε.
