Όπως σημειώνει σε ανάρτηση του, η εξέλιξη αυτή σηματοδοτεί ένα ιστορικό βήμα για το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, το οποίο ωστόσο θα μπορούσε να έχει γίνει πολύ νωρίτερα αν υπήρχε πολιτική συναίνεση. «Τι θα γινόταν αν το ΠΑΣΟΚ είχε συναινέσει στην πρόταση της ΝΔ για τροποποίηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, προσφέροντας έτσι την αναγκαία πλειοψηφία, πριν 18 χρόνια;» διερωτάται ο υπουργός Επικρατείας.
Παράλληλα, ο κ. Σκέρτσος υπενθυμίζει δύο ακόμη κρίσιμες μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες που καθυστέρησαν για δεκαετίες. Η πρώτη αφορά το ασφαλιστικό σύστημα, το οποίο, όπως αναφέρει, θα μπορούσε να είχε μεταρρυθμιστεί και διασωθεί μέσα από ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές συναινέσεις πριν από 24 χρόνια, προστατεύοντας συνταξιούχους, εργαζόμενους και ανέργους. Η δεύτερη αφορά τον προσωπικό αριθμό πολίτη, ο οποίος θα επέτρεπε τη μοναδική ταυτοποίηση κάθε πολίτη στα μητρώα του Δημοσίου και αποτελεσματικότερους ελέγχους και διασταυρώσεις. Όπως σημειώνει, η εφαρμογή του είχε σχεδιαστεί ήδη από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στις αρχές της δεκαετίας του ’90, αλλά υλοποιήθηκε πολλά χρόνια αργότερα.
Ο υπουργός Επικρατείας επισημαίνει την ανάγκη η χώρα να αφήσει πίσω την πολιτική τοξικότητα και η ακραία πόλωση και να προσωρήσει σταθερά, ακόμη πιο τολμηρά, μόνο μπροστά
Ολόκληρη η ανάρτηση του Άκη Σκέρτσου:
Σκέψεις μετά τη χθεσινή ιστορική συνταγματική κατοχύρωση της μεγάλης μεταρρύθμισης για την απελευθέρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από το κρατικό «μονοπώλιο».
Τι θα γινόταν αν το ΠΑΣΟΚ είχε συναινέσει στην πρόταση της ΝΔ για τροποποίηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, προσφέροντας έτσι την αναγκαία πλειοψηφία, πριν 18 χρόνια;
Τι θα γινόταν αν το ασφαλιστικό σύστημα είχε εγκαίρως μεταρρυθμιστεί και διασωθεί μέσα από ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές συναινέσεις πριν 24 χρόνια;
Τι θα γινόταν αν ο προσωπικός αριθμός πολίτη, δηλαδή η δυνατότητα μοναδικής ταυτοποίησης κάθε πολίτη στα πολλαπλά μητρώα του δημοσίου και άρα αποτελεσματικών διασταυρώσεων, ελέγχων και εξυπηρέτησής του, είχε υλοποιηθεί όπως είχε αρχικά σχεδιαστεί από την κυβέρνηση του Κων/νου Μητσοτάκη στις αρχές της δεκαετίας του ‘90;
Η απάντηση σε αυτά, και πολλά αντίστοιχα ερωτήματα, είναι ότι σήμερα θα είχαμε μια πολύ πιο δυναμική και εξωστρεφή τριτοβάθμια εκπαίδευση. Καλύτερες υπηρεσίες υγείας και ασφάλισης των συνταξιούχων, των εργαζόμενων και των άνεργων μέσα από ένα πιο εύρωστο ασφαλιστικό σύστημα. Ένα πιο αποτελεσματικό, διαφανές και φιλικό στον πολίτη και την επιχειρηματικότητα κράτος. Και πολύ πιθανώς να είχαμε γλιτώσει την εθνική ταλαιπωρία της χρεοκοπίας και της βαθιάς δεκαετούς οικονομικής και πολιτικής κρίσης.
Γι’αυτό και ένα διακριτό κεφάλαιο της σύγχρονης μεταπολιτευτικής ιστορίας θα έπρεπε να είναι αφιερωμένο από τον ιστορικό του μέλλοντος και στις χαμένες ευκαιρίες της μεταπολίτευσης. Προς γνώση, μνήμη και συμμόρφωση.
Επειδή, όμως, η ιστορία δεν γράφεται με υποθετικές ερωτήσεις και σενάρια, ας επικεντρωθούμε στα μαθήματα που μπορούμε και πρέπει να πάρουμε όλοι και όλες από αυτές τις χαμένες ευκαιρίες.
Κι ας μετατρέψουμε τις χαμένες ευκαιρίες έστω και σήμερα σε «καύσιμα», σε μεταρρυθμιστική ώθηση για ακόμη περισσοτερες αυτονόητες και δίκαιες αλλαγές που υπηρετούν τα πραγματικά συμφέροντα της πατρίδας μας και των πολιτών της.
Η πολιτική τοξικότητα και η ακραία πόλωση έχουν κρατήσει πίσω τη χώρα μας για πολλές δεκαετίες. Καιρός να τις αφήσουμε εμείς πίσω μας και να συνεχίσουμε να προχωράμε σταθερά, ακόμη πιο τολμηρά, μόνο μπροστά.
