Με αφορμή τα τελευταία θλιβερά επεισόδια σε Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας, επανήλθε στην «επικαιρότητα» το πολύ σοβαρό θέμα της Παιδείας στη χώρα μας.
Μπορεί να ψηφίσθηκε ο Νόμος για τα μη Κρατικά Πανεπιστήμια.
Μπορεί να υπάρχει από το 2021 σχετικός Νόμος για την τήρηση της Τάξης και Ασφαλούς Λειτουργίας τους.
Μπορεί όλοι ή σχεδόν όλοι να συμφωνούμε ότι «δεν πάει άλλο με τη βία στα Πανεπιστήμια».
Όμως, το πρόβλημα παραμένει. Και δεν είναι μόνο στα Πανεπιστήμια. Αυτό ξεκινάει από πολύ πιο νωρίς. Από την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.
Εκπαιδευτικός δεν είμαι, αλλά ως γονιός, ζω μέσα στα Σχολεία μέσα από τα παιδιά.
Μεγάλη Επένδυση για μια χώρα, είναι η Παιδεία. Από τα πρώτα της στάδια. Από την πρώτη της βαθμίδα.
Ναι είναι θέμα υποδομών. Ναι είναι θέμα αριθμού εκπαιδευτικών και της αξιολόγησής τους. Πάνω από όλα όμως είναι θέμα ανθρώπων. Όπως όλα τελικά σε αυτή τη ζωή.
Στέλνουμε τα παιδιά μας στο Σχολείο και περιμένουμε, απαιτούμε ίσως, να μη τους μεταδώσουν απλά μια στείρα διδακτική ύλη. Περιμένουμε να τους μεταδώσουν και τα κοινωνικά πρότυπα συμπεριφοράς, να τα ετοιμάσουν για τις επόμενες βαθμίδες της Εκπαίδευσης, αλλά και της ζωής τους.
Εμείς ως γονείς έχουμε καθήκον να στηρίζουμε τους εκπαιδευτικούς στο έργο τους και κάθε φορά που το παιδί μας παρεκκλίνει, από το να πούμε «το δικό μου το παιδί…» να πούμε ναι στον δάσκαλο, ναι στον καθηγητή, προχώρα, δώσε του τροφή να γίνει σωστός πολίτης, επιστήμονας, άνθρωπος.
Όταν, λοιπόν, κάποια από τα παιδιά μας μπορέσουν, θελήσουν να μπουν στο Πανεπιστήμιο, Κρατικό ή μη, θα είναι έτοιμα να ρουφήξουν και τη γνώση από εκεί. Και την Κοινωνική γνώση, το δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης και έρευνας.
Ετσι μόνο θα έχει πιάσει τόπο η Επένδυση και η δική μας αλλά και του Κράτους.
Θα έχουν βγει ώριμα κοινωνικά και επιστημονικά να προσφέρουν στους εαυτούς τους και στην Κοινωνία. Θα επιστρέψουν το μέρισμα μέσα από τη δική τους ανάπτυξη. Στη δουλειά τους, στις δικές τους οικογένειες.
Όλα πιστεύω, είναι θέμα Παιδείας.
Ο Ιωάννης Γ. Ρουκάς είναι Οικονομολόγος
