Από τότε, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Η καραντίνα αποτελεί παρελθόν, ωστόσο οι πληθυσμοί των αγριόχοιρων που αναπτύσσονται δίπλα από τα αστικά κέντρα και τις μεγάλες πόλεις φαίνεται ότι αυξάνονται διαρκώς. Πλέον για κάποιες περιοχές και προάστια της Θεσσαλονίκης ο εντοπισμός τους αποτελεί καθημερινό φαινόμενο.
«Έχουμε πάρα πολλούς αγριόχοιρους στην περιοχή μας και αυτό σημαίνει πολλές καταστροφές στις αγροτικές καλλιέργειες. Επιπλέον πάρα πολλές φορές βγαίνουν πάνω στον δρόμο κι έχουν γίνει πολύ σοβαρά τροχαία, καθώς μιλάμε για βαριά ζώα. Γενικότερα είναι ένα μεγάλο πρόβλημα το οποίο δεν είναι και εύκολο να αντιμετωπιστεί» αναφέρει χαρακτηριστικά στα Μακεδονικά Νέα - mkdn.gr ο αντιδήμαρχος Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων, Προστασίας του Περιβάλλοντος, Τοπικής Οικονομικής Ανάπτυξης και Δημοτικών Ενοτήτων του δήμου Λαγκαδά, Γιώργος Τζανής.
Να σημειωθεί ότι ο δήμος Λαγκαδά είναι από τις αυτοδιοικητικές περιοχές οι οποίες έχουν συστήσει ομάδες δίωξης αγριόχοιρου προκειμένου να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Τι είναι και πώς λειτουργούν αυτές οι ομάδες; Ο MScΔασολόγος – Περιβαλλοντολόγος και Γενικός Διευθυντής ΣΤ’ ΚΟΜΑΘ (Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας Θράκης), Κυριάκος Σκορδάς εξηγεί: Υπάρχει ένα πλαίσιο εφαρμογής μέτρων για τρεις συγκεκριμένες περιπτώσεις που αφορούν τα αγριογούρουνα. Η πρώτη αφορά την αντιμετώπιση του υπερπληθυσμού τους, η δεύτερη την αντιμετώπιση των ζημιών που προκαλεί το συγκεκριμένο είδος ζώου π.χ. στις αγροτικές καλλιέργειες και η τρίτη τη λήψη μέτρων προστασίας για την αντιμετώπιση της Αφρικανικής Πανώλης των χοίρων.
Και στις τρεις αυτές περιπτώσεις δίνεται η δυνατότητα σε συνεργασία πάντα με την Κτηνιατρική Υπηρεσία και τα κατά τόπους Δασαρχεία, να κινητοποιούν εθελοντές κυνηγούς για τη συγκρότητηση ειδικών συνεργείων.
Τα συνεργεία αυτά έχουν διπλή υπόσταση: Ή θα πρόκειται για συνεργείο δίωξης, το οποίο έχει οριστεί με αποφάσεις του γενικού διευθυντή δασών Μακεδονίας - Θράκης ή για ομάδες δίωξης και όχι συνεργεία, ομάδες οι οποίες συγκροτούνται από το Δασαρχείο κάθε περιοχής για την αντιμετώπιση κάποιου τοπικού συγκεκριμένου θέματος.
Και στις δύο περιπτώσεις αυτές, οι κυνηγοί οι οποίοι συμμετέχουν σε αυτού του είδους τα προγράμματα οφείλουν να είναι μέλη του αναγνωρισμένου Κυνηγετικού Συλλόγου καθώς επίσης και να διαθέτουν ασφάλεια» υπογραμμίζει μεταξύ άλλων ο κ. Σκορδάς στα Μακεδονικά Νέα - mkdn.gr .
Και προσθέτει ότι «όλες αυτές οι κινήσεις, καθώς επίσης και η εκτέλεση εάν είναι σε περιοχή που επιτρέπεται η θήρα γίνεται με τους όρους που ορίζει η νομοθεσία, εάν είναι σε περιοχή που δεν επιτρέπεται η θήρα, οποιαδήποτε κίνηση θα πρέπει να γίνεται υπό την παρουσία υπαλλήλου του Δασαρχείου ή πιθανόν και κάποιου Ομοσπονδιακού Θηροφύλακα.
Άρα, η απόφαση που θα βγάλει κάθε δήμος όπως στην προκειμένη περίπτωση ο δήμος Λαγκαδά ή η Κασσάνδρα που επίσης έχει βγάλει πολλές παρόμοιες αποφάσεις, ορίζουν συγκεκριμένη ημερομηνία, συγκεκριμένο ωράριο καθώς επίσης και τοπωνύμιο. Πρόκειται δηλαδή για κάτι που είναι αρκετά συγκροτημένο και οργανωμένο και κάτι που βασίζεται στην εθελοντική συμμετοχή των κυνηγών. Χωρίς αυτούς το μέτρο δεν θα μπορούσε καν να περπατήσει».
Αναφερόμενος στους λόγους της αύξησης αντί της μείωσης του πληθυσμού των αγριόχοιρων, ειδικά αυτών που κινούνται στα προάστια αλλά πολλές φορές και εντός του αστικού ιστού της πόλης, ο κ. Σκορδάς σημειώνει ότι «δυστυχώς οι ρυθμοί αναπαραγωγής του αγριόχοιρου δεν γίνεται να περιοριστούν με τέτοιες ενέργειες και συγκρότηση ομάδων. Όσο κι αν έχει προσπαθήσει η Πολιτεία τα αποτελέσματα δεν είναι ορατά.
Φανταστείτε ότι μέχρι πριν λίγα χρόνια ο αριθμός κάρπωσης αφορούσε μόλις 4 αγριόχοιρους, μετά έγινε 6, στη συνέχεια ανέβηκε στους 10 και τώρα πια είναι απεριόριστος. Με λίγα λόγια κάθε ομάδα κυνηγών μπορεί να θηρεύσει όσους αγριόχοιρους μπορεί και δυστυχώς μείωση του πληθυσμού δεν έχουμε».
Για δε τον φόβο της Αφρικανικής πανώλης των χοίρων αναφέρει ως παράδειγμα ότι «σε περιοχές της Δράμας, έχουμε πάρα πολλά κρούσματα, όπως και σε άλλες περιοχές. Τούτο σημαίνει ότι δεν μιλάμε για ένα πρόβλημα που λύνεται από τη μια στιγμή στην άλλη, διότι οι λόγοι που έχουν οδηγήσει στην υπέρμετρη αύξηση του αγριόχοιρου στη χώρα μας, είναι πολυσύνθετοι.
Ένα σημαντικό στοιχείο για παράδειγμα αφορά το αν όντως μιλάμε για ένα άγριο είδος αγριόχοιρου ή για κάποιο υβρίδιο αυτού, κάτι που αν συμβαίνει ενδεχομένως να μην μπορούμε να το εντοπίσουμε καθώς η διαφορά είναι γονιαδιακή και δεν αφορά αλλαγή στα εξωτερικά χαρακτηριστικά. Παρ' όλα αυτά γνωρίζουμε ότι το υβρίδιο του αγριόχοιρου έχει πολύ μεγάλη αναπαραγωγική ικανότητα. Τέτοια, που ένα θυληκό αγριογούρουνο μπορεί να γεννήσει από δύο έως έξι μικρά, ενώ ένα υβρίδιο μπορεί να γεννήσει από 12, 14 ακόμη και 16 μικρά.
Αυτό, σε συνδυασμό με μια αύξηση στον ρυθμό των γεννήσεων, π.χ. ενώ τα αγριογούρουνα γεννούν μια φορά το χρόνο, τα υβρίδια μπορεί να γεννήσουν μέχρι και τρεις φορές τα δύο χρόνια. Επαναλαμβάνω ότι πρόκειται για ένα πολυσύνθετο πρόβλημα που θέλει διαχείριση σε εθνική κλίμακα. Οι κυνηγετικές οργανώσεις θέλουν να είναι πάντα συμπαραστάτες στο έργο της Πολιτείας.
Τόσο στις δασικές υπηρεσίες, όσο και στις κτηνιατρικές γιατί ας μην ξεχνάμε, ότι η Αφρικανική Πανώλη των χοίρων δεν αφορά μόνο τον αγριόχοιρο, αφορά και τον εκτρεφόμενο και τις κτηνοτροφικές μονάδες. Έχουμε πάρα πολλές τέτοιες, ειδικά στη Β. Ελλάδα. Ενδεχόμενη εξάπλωση δεν θα αποτελέσει απλά και μόνο, ένα πλήγμα στις μονάδες αυτές, αλλά και μια καταστροφή στην περιφερειακή οικονομία. Γνωρίζω πάρα πολλές μονάδες εκτροφής χοίρων στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας που ενδεχόμενο πλήγμα από Αφρικανική Πανώλη, θα οδηγούσε σε καταστροφή» καταλήγει ο κ. Σκορδάς.
