Τα δεδομένα, που προκύπτουν όλο το τελευταίο διάστημα, από το Πάσχα και μετά, οπότε η ατζέντα της επικαιρότητας διευρύνθηκε, επιβεβαιώθηκαν και από την τελευταία μέτρηση της Real Polls, σύμφωνα με την οποία στην πρόθεση ψήφου, η Νέα Δημοκρατία φθάνει το 27,7%, η Πλεύση Ελευθερίας παραμένει στη δεύτερη θέση με 14,1% και το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται τρίτο με 9,2%. Σε ελεύθερη πτώση καταγράφεται ο ΣΥΡΙΖΑ, που συγκεντρώνει 3,7%, πίσω από ΚΚΕ και Ελληνική Λύση.
Το ενδιαφέρον εστιάζεται στην πρόβλεψη αποτελέσματος, από την οποία προκύπτει ένα νέο χαρακτηριστικό, αυτό της εξακομματικής Βουλής, με τη Νέα Δημοκρατία να ξεπερνά το «φράγμα» του 30% και να μετριέται στο 31,9%, αρκετά πάνω και από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Σε εντυπωσιακά επίπεδα, στο 18,9% η Πλεύση Ελευθερίας, το ΠΑΣΟΚ στο 12,9%, το ΚΚΕ στο 7,3%, η Ελληνική Λύση στο 7,1%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται μόλις στο 5%.
Η συγκεκριμένη δημοσκόπηση αποδίδει ποσοστά κάτω του 3% στην πρόβλεψη αποτελέσματος στα υπόλοιπα κόμματα, ενώ στην πρόθεση ψήφου διατηρεί κοντά στο 14% την αδιευκρίνιστη ψήφο, δύο παράγοντες καθοριστικούς – τόσο τα κόμματα που τελικά θα εισέλθουν στη νέα Βουλή, όσο και η διαθέσιμη «δεξαμενή» στην οποία απευθύνονται οι πολιτικές δυνάμεις – για τη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, αλλά και της επίτευξης αυτοδυναμίας, που η κυβέρνηση έχει θέσει ως βασικό στόχο της στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Η κυβέρνηση φαίνεται να βρίσκεται σε τροχιά «επαναφοράς», γεγονός, που αποδίδεται στις κινήσεις, που έγιναν από τον Απρίλιο και μετά, διευρύνοντας την πολιτική ατζέντα, αλλά, ενδεχομένως και στην τροπή που πήραν οι εξελίξεις στο θέμα της τραγωδίας των Τεμπών.
Οι ανακοινώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη για μέτρα στήριξης ενοικιαστών και χαμηλοσυνταξιούχων, αποτέλεσαν το σημείο καμπής για την κυβερνητική στρατηγική. Είχαν προηγηθεί η αύξηση του κατώτατου μισθού στις αρχές Απριλίου και η ανακοίνωση του 12ετούς σχεδίου για την άμυνα και τα εξοπλιστικά και ακολούθησαν το σχέδιο για την αναμόρφωση των σιδηροδρόμων και η αξιολόγηση του δημοσίου από τους ίδιους τους πολίτες, η αναφορά του πρωθυπουργού σε μπόνους των ιατρών του ΕΣΥ, βάσει της αξιολόγησής τους, μια σειρά αλλαγών στο σύστημα υγείας, αλλά και η επιστροφή στο προσκήνιο της κατάστασης στα πανεπιστήμια, μετά από μια σειρά βίαιων περιστατικών, που οδήγησαν σε εξαγγελίες για την τήρηση της ασφάλειας στους χώρους των ιδρυμάτων, με ποινές διαγραφής για τους φοιτητές, που εμπλέκονται σε επεισόδια.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό, το πόρισμα του ΕΜΠ για την πυρόσφαιρα μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, ήρθε να ενισχύσει την κυβερνητική επιχειρηματολογία, περί «συγκάλυψης από την άλλη πλευρά», όπως λένε χαρακτηριστικά τα κυβερνητικά στελέχη και αποδόμησης των ισχυρισμών της αντιπολίτευσης.
Η ατζέντα, όπως διαμορφώνεται, φαίνεται να βρίσκει ανταπόκριση σε ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης. Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της Real Polls, για παράδειγμα, το 88% των ερωτηθέντων συμφωνούν με την αξιολόγηση στο Δημόσιο, το 64% συμφωνεί με την κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, το 56,1% συμφωνεί με τη διαγραφή των φοιτητών που συμμετέχουν σε επεισόδια, ενώ το 78% των ερωτηθέντων θεωρούν ανεπαρκή τα μέτρα στήριξης που έχουν ανακοινωθεί.
Ακριβώς σε αυτό το ποσοστό απαντά η κυβέρνηση, όταν προαναγγέλλει τις ανακοινώσεις που θα γίνουν από τον πρωθυπουργό στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, βάζοντας στο επίκεντρο τη μείωση της άμεσης φορολογίας και ιδιαιτέρως τη μεσαία τάξη.
Επιδίωξη της κυβέρνησης είναι να επαναφέρει σε πρώτο πλάνο δύο στοιχεία. Αφενός, το μεταρρυθμιστικό της πρόσημο, που τα τελευταία δύο χρόνια έχει ατονήσει – τουλάχιστον όπως το αντιλαμβάνονται οι πολίτες και απαντούν σχετικά στις δημοσκοπήσεις – και αφετέρου, τη διάχυση της ανάπτυξης στους πολίτες. Στο κυβερνητικό επιτελείο εκτιμούν ότι και τα δύο κεφάλαια έχουν άμεση αντανάκλαση στην καθημερινότητα, με την ευρεία έννοια, επομένως παράγουν απτά και χειροπιαστά αποτελέσματα, που μπορούν να τεθούν στην κρίση των πολιτών.
Επιπρόσθετα, όμως, αυτό το οποίο προτάσσει το Μέγαρο Μαξίμου και θα το κάνει πιο εμφατικά το επόμενο διάστημα, είναι ότι αυτή την ώρα δεν υπάρχει απέναντί της πολιτική δύναμη με χαρακτηριστικά κυβερνησιμότητας κι ένα πλήρες και συγκροτημένο πρόγραμμα διακυβέρνησης. Και το συγκεκριμένο στοιχείο θα αποτελέσει τη βάση του διλήμματος που θα «χτιστεί» και θα τεθεί από το κυβερνητικό επιτελείο.
