Βασικό του συμπέρασμα ήταν ότι «το μόνο κριτήριο για την κυβέρνηση είναι η επικοινωνία ενώ η αντιπολίτευση πετάει αετό»!
Παράλληλα σε μια εποχή που γίνεται συζήτηση για ενδεχόμενο δημιουργίας δικού του κόμματος, αυτά που είπε στην κατακλείδα της ομιλίας, επιτρέπουν διαφορετικές αναγνώσεις και σιγουρεύουν ένα δεδομένο. Ότι θα ξανακούσουμε εριστικές δηλώσεις του.
Όπως είπε «Είμαστε πολλοί και όρθιοι. Από τη λέξη ευθύνη γεννιέται μια άλλη μεγάλη λέξη η ''ελπίδα''. Η Ελλάδα είναι χρέος μας για τους Έλληνες. Όχι, λοιπόν αυτή η χώρα δεν θα αφεθεί στη μοίρα της, δεν θα παραιτηθεί από τα συμφέροντά της και τα δίκια της, δεν θα γονατίσει, δεν θα εγκαταλειφθεί ούτε τώρα ούτε ποτέ».
Ο Αντώνης Σαμαράς επιδόθηκε σε μια κριτική υψηλών τόνων, ή μάλλον σε μια συνολική επίθεση προς την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, ο οποίος «έχει δίπλα του τον Γεραπετρίτη, τον Ντόκο και όλο το ΕΛΙΑΜΕΠ». Γι’ αυτό κατά τον Αντώνη «Ο Θεός να βάλει το χέρι του».
Για την στάση της Ελλάδας στο Ουκρανικό χαρακτήρισε την κυβέρνηση ως… τσιρλίντερ : «Ξέραμε ότι δεν μπορούσαμε να πάμε κόντρα στους συμμάχους μας αλλά όχι ως τσιρλίντερ να ζητωκραυγάζει μπροστά και κλακαδόροι του συρμού».
Ο Σαμαράς πλήρης εθνοπατριωτικού λαϊκισμού, κατηγόρησε την κυβέρνηση ακόμη και γιατί δεν πέτυχε να εξαιρεθεί η Τουρκία από ευρωπαϊκό αμυντικό πρόγραμμα SAFE, γιατί «δεν έχουμε έλλειμμα στρατηγικής αλλά περίσσευμα αφέλειας». Λες και ήταν στο χέρι της χώρας μας. Η Ελλάδα πάντως, έστω και για να καταγραφεί θέση της, δήλωσε πως η Τουρκία δεν μπορεί να αποκτήσει πρόσβαση στο πρόγραμμα, εάν το «κάζους μπέλι» του 1995 δεν αναιρεθεί από το τουρκικό κοινοβούλιο.
Κατά τη γνώμη του «στην ουσία δεν έχουμε ήρεμα νερά αλλά τρικυμία εν κρανίω» (και αυτή φράση, η εκφορά της, δείχνει τουλάχιστον προσωπική εμπάθεια. Ένας πρώην πρωθυπουργός, κατασταλαγμένος και σοφός όπως θα έπρεπε στην ηλικία του, θα μπορούσε αλλιώς να εκφράσει τις γεωπολιτικές ανησυχίες του).
Αρνητικός ήταν και για το θέμα των υπερπλεονασμάτων: «Πανηγυρίζουμε για τα υπερπλεονάσματα όταν χάνουμε σε ανταγωνιστικότητα καθώς το κόστος της ενέργειας γονατίζει την Οικονομία. Απέδωσε το κόστος της ενέργειας και στην γρήγορη αποδοχή της πράσινης ανάπτυξης .
Πάντως βρήκε λύση για το δημογραφικό: «Αντί να επιδοτούμε ζευγάρια να κάνουν παιδιά, επιδοτούμε ηλεκτρικά αυτοκίνητα» - εκπληκτικά απλοϊκή προσέγγιση γιατί η μείωση γεννήσεων είναι χαρακτηριστικό των καταναλωτικών δυτικών κοινωνιών και πολυπαραγοντικό πρόβλημα.
Εξέφρασε την πεποίθηση ότι η κυβέρνηση θα νομιμοποιήσει ένα εκατομμύριο μετανάστες (; ) και συμβούλεψε ότι το εργατικό δυναμικό πρέπει να έρχεται «από τρίτες χώρες, με διμερείς συμφωνίες, π.χ. από την Αίγυπτο». Ήδη αυτό γίνεται και η κριτική που επιδέχεται η κυβέρνηση είναι ότι το προχωρά με αργούς ρυθμούς, χωρίς να υπάρχει κάποια εξήγηση.
Επίσης για το γάμο των ομοφύλων ζευγαριών κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι πέραν της υπογεννητικότητας (άρα και εξ αυτού δεν θα έπρεπε), τον θέσπισε και την στιγμή που η Δύση εγκαταλείπει τον δικαιωματισμό.
Όσο για τα Σκόπια, τον μεγάλο καημό του (και άλλων ημών) επεσήμανε ότι η κυβέρνησή τους δεν τηρεί την συμφωνία, αλλά παρόλα αυτά είναι η Βουλγαρία εκείνη που βάζει προσκόμματα στην είσοδό τους την ΕΕ.
Ο Σαμαράς θα μπορούσε ως πρώην πρωθυπουργός να μιλούσε συμβουλευτικά με την μειλιχιότητα που επιβάλει η ηλικία του και να ακούγεται περισσότερο. Αλλά τότε δεν θα ήταν ο γνωστός Αντώνης που ορμάει και τα κάνει όλα Γης Μαδιάμ.
Σκληρός ήταν και ο Κώστας Καραμανλής για τα ελληνοτουρκικά, επισημαίνοντας «έναν σοβαρό κίνδυνο: Σταδιακά, βήμα - βήμα, να περιέλθει η χώρα μας σε μη αναστρέψιμη κατάσταση ομηρίας με την Τουρκία, να μην μπορεί να γίνει τίποτα στην περιοχή χωρίς την έγκρισή της».
Αλλά αυτός ήταν ήρεμος και δεν επιδόθηκε σε προσωπικές επιθέσεις στον πρωθυπουργό. Ίσως γιατί έχει αποδεχθεί την αποστρατεία του από την ενεργό πολιτική.
Πηγή: Liberal/ Γιάννης Σιδέρης
