Η πρόταση για σύσταση Προανακριτικής από το ΠΑΣΟΚ είναι η πρώτη, ενώ ήδη έχουν προαναγγείλει ότι θα καταθέσουν τις δικές τους προτάσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ από κοινού με τη Νέα Αριστερά, αλλά και το ΚΚΕ. Η κυβέρνηση αναμένει τις επόμενες κινήσεις των κομμάτων, βάζοντας «στο μικροσκόπιο» όλα τα δεδομένα, που προκύπτουν από τα στοιχεία της δικαστικής έρευνας, διαμηνύοντας ότι τον τελικό λόγο έχει η δικαιοσύνη.
Σε αυτό το πλαίσιο, το Μέγαρο Μαξίμου προτάσσει το προηγούμενο, που δημιούργησε η στάση του Χρήστου Τριαντόπουλου, ως στάση που επιβεβαιώνει, όπως λένε ότι η κυβέρνηση δεν θέλει να παραμείνει καμία σκιά. Το «μοντέλο Τριαντόπουλου» αποτελεί έναν ιδιότυπο «οδηγό» για το κυβερνητικό επιτελείο, χωρίς, όμως, αυτό να προδικάζει την κυβερνητική στάση και για τον Κώστα Καραμανλή. Κυβερνητικά στελέχη σημείωναν ότι «από εδώ και πέρα και για το οτιδήποτε, εμείς πιστεύουμε στη λογική, όλα στη Δικαιοσύνη», επισημαίνοντας, όμως, ότι πριν πάρουν θέση για την πρόταση του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να δουν το περιεχόμενό της.
«Αφού δούμε τα δεδομένα, διαβάσουμε την πρόταση, δούμε το κατηγορητήριο, αν έχουν πραγματικά δεδομένα που βασίζονται στη Δικαιοσύνη και όχι στο μυαλό τους και στις ιδεοληψίες της αντιπολίτευσης, τότε δεν έχουμε λόγο να πούμε όχι», τόνιζαν χαρακτηριστικά. Καταλυτικός παράγοντας για την κυβερνητική στάση, είναι το Δικαστικό Συμβούλιο, που μπορεί να κληθεί μέσα σε 7 ημέρες από την κατάθεση της πρότασης να αποφανθεί επί των κατηγοριών, που περιγράφονται.
Η στρατηγική της κυβέρνησης θα βασιστεί το επόμενο διάστημα σε τέσσερις άξονες. Ο πρώτος θα αφορά στην απόκρουση των σεναρίων συνωμοσίας και της τοξικότητας, που αναπτύχθηκε το προηγούμενο διάστημα, προκειμένου να αναδειχθούν τα fake news, που αποτέλεσαν τη βάση στη ρητορική της αντιπολίτευσης. Ο δεύτερος άξονας, είναι η προβολή μιας συγκροτημένης επιχειρηματολογίας από την κυβερνητική πλειοψηφία, με την τήρηση μιας αυστηρής, αλλά θεσμικής στάσης, που θα δείχνει την πλήρη εμπιστοσύνη της στο ρόλο της δικαιοσύνης, αλλά και πλήρη σεβασμό στους συγγενείς των θυμάτων.
Τρίτο άξονα θα αποτελέσει το συνεχιζόμενο «πρέσσινγκ» στο ΠΑΣΟΚ, για το οποίο τα κυβερνητικά στελέχη σημειώνουν ότι «διολισθαίνει σε τοξική αντιπολίτευση». Ο τέταρτος άξονας της στρατηγικής του Μεγάρου Μαξίμου, αφορά στο ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο, με κεντρική επιδίωξη να μην περιοριστεί η πολιτική ατζέντα, μονοθεματικά στην υπόθεση των Τεμπών, αλλά να παραμείνουν σε πρώτο πλάνο οι κυβερνητικές παρεμβάσεις σε κρίσιμους τομείς, όπως η υγεία, τα πανεπιστήμια, αξιολόγηση στο δημόσιο και η οικονομία, παρεμβάσεις στις οποίες οι πολίτες φαίνεται να βάζουν θετικό πρόσημο, όπως προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις.
Κεντρική θέση στην κυβέρνηση είναι ότι η αντιπολίτευση συνεχίζει να «ακροβατεί», συγχέοντας ουσιαστικά τα πραγματικά δεδομένα με τις πολιτικές της επιδιώξεις, εξακολουθώντας να εκμεταλλεύεται πολιτικά την τραγωδία, παρά τα στοιχεία, που όπως σημειώνουν, καταρρίπτουν τις θεωρίες περί συγκάλυψης, πάνω στις οποίες βασίστηκε το μεγαλύτερο μέρος του αντιπολιτευτικού αφηγήματος.
Στην κυβέρνηση επιμένουν ιδιαιτέρως στη στάση, που τήρησε το ΠΑΣΟΚ, τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι «για περίπου τρεις μήνες συμμετείχε σε μια άθλια εργαλειοποίηση του ανθρώπινου πόνου, μιας εθνικής τραγωδίας με βαρύτατες ποινικές προεκτάσεις, τις οποίες όμως εξετάζει η Δικαιοσύνη, και όχι αυτόκλητοι δικαστές».
Κυβερνητικά στελέχη υπενθυμίζουν μια σειρά κινήσεων της Χαριλάου Τρικούπη, όπως ότι «είχε βουλευτές που μιλούσαν για χαμένα βαγόνια, το ΠΑΣΟΚ και ο κ. Ανδρουλάκης κατηγορούσε τον Πρωθυπουργό ως ενορχηστρωτή της συγκάλυψης, τον τότε Πρόεδρο της Βουλής και νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι έκρυβε δικογραφίες, ενώ στην ίδια τη συζήτηση της Βουλής άκουγε ο κ. Ανδρουλάκης για τη συγκεκριμένη δικογραφία τον τότε προεδρεύοντα του ΣΥΡΙΖΑ».
Για το κυβερνητικό επιτελείο, «κορωνίδα» της εργαλειοποίησης από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, ήταν η απόφαση του Νίκου Ανδρουλάκη να προαναγγείλει την πρόταση δυσπιστίας, μια ημέρα πριν το συλλαλητήριο της 28ης Φεβρουαρίου και την ίδια ημέρα κατά την οποία παρουσιαζόταν το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, παίρνοντας ένα κομμάτι του πορίσματος που μιλούσε για πιθανολόγηση και όχι για βεβαιότητα, ζητώντας περαιτέρω διερεύνηση.
«Αν ήταν θεσμικός όπως ισχυριζόταν, γιατί δεν περίμενε και το πόρισμα του Πολυτεχνείου, που είναι το επίσημο πόρισμα της Δικαιοσύνης; Γιατί δεν περίμενε να δει όλα τα δεδομένα, το τι θα πει ο ανακριτής, ο εισαγγελέας, πριν ζητήσει να πέσει η κυβέρνηση με την πρόταση δυσπιστίας;» διερωτώνται, εστιάζοντας στην απόφαση του Νίκου Ανδρουλάκη να «συνταχθεί με τις πιο ακραίες φωνές», όπως χαρακτηρίζουν κόμματα της αντιπολίτευσης, συνυπογράφοντας μαζί τους την πρόταση δυσπιστίας.
Είναι προφανές ότι το κυβερνητικό επιτελείο δεν θα καταλήξει εκ προοιμίου στη στάση, που θα τηρήσει και στο θέμα Καραμανλή, χωρίς να έχει στα χέρια του το σύνολο των στοιχείων. «Είναι άλλο πράγμα αυτά τα οποία περιγράφει η δικαιοσύνη και είναι άλλο πράγμα τα πολιτικά κίνητρα» σημειώνουν κυβερνητικά στελέχη και κατηγορούν την αντιπολίτευση ότι μέχρι τώρα έχει δείξει ότι θέλει να μετατρέψει τη χώρα σε ένα απέραντο δικαστήριο, πολιτικοποιώντας μια ποινική υπόθεση.
Ήδη, η κυβέρνηση έχει απορρίψει ως άποψη που αντικρούει τη λογική και στερείται νομικής βάσης, την άποψη του ΠΑΣΟΚ ότι ο πρώην υπουργός πρέπει να κατηγορηθεί για κακούργημα, καθώς τέτοιου βαθμού είναι οι κατηγορίες, που βαρύνουν τους υφισταμένους του. «Το επιχείρημα αυτό είναι αντίθετο και στη νομική επιστήμη και στην κοινή λογική» λένε χαρακτηριστικά. Σημειώνεται ότι η «τύχη» της όποιας πρότασης κατατίθεται, κρίνεται σε συνεδρίαση της ολομέλειας, με μυστική ψηφοφορία για κάθε ένα από τα πρόσωπα τα οποία προτείνεται να παραπεμφθούν σε προανακριτική επιτροπή.
Πηγή: Liberal.gr/Λίδα Μπόλα
