Αυτή η Εθνική, έχει καταφέρει να περιμένει ο κόσμος να την δει πως και πως έστω και σε φιλικό και να μην την χορταίνει. Πότε άλλοτε συνέβαινε αυτό τα τελευταία χρόνια, όταν το γαλανόλευκο γκρουπ είχε παραγκωνιστεί πλήρως και έπαιζε στο ΟΑΚΑ προκριματικά Euro και Μουντιάλ με 500 φιλάθλους;
Τώρα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει και το είδαμε και στο Παγκρήτιο.
Και στο χτεσινό παιχνίδι η Ελλάδα έβγαλε όλες τις αρετές της. Ατομική ποιότητα, δημιουργία, ικανότητα στο ένας εναντίον ενός, ασφυκτικό πρέσινγκ σε όλο το γήπεδο. Κι' αν είχε κάποια προβλήματα στην ανασταλτική της λειτουργία, ήταν εκεί ο Χρήστος Μανδάς για να τα εξουδετερώσει.
Η τριάδα με Κωνσταντέλια, Καρέτσα και Τζόλη και μπροστά της τον Παυλίδη είναι ικανή να κάνει σπουδαία πράγματα, εκεί όπου δεν το περιμένει ο αντίπαλος.
Ενδεικτικά, στο φιλικό κόντρα σε μία πολύ οργανωμένη και συμπαγή ομάδα όπως η Σλοβακία, η Ελλάδα δημιούργησε 29 τελικές εκ των οποίων οι 12 στον στόχο!
Είναι ξεκάθαρη η στόχευση αυτού του γκρουπ ότι θα παίζει ποδόσφαιρο σε όλα τα ματς και δεν θα κλείνετε αν προηγηθεί. Είναι από την φύση της έτσι, που δεν μπορεί να αλλάξει.
Και το πιο σημαντικό; Η χτεσινή ενδεκάδα, την οποία θα δούμε ακριβώς έτσι σε πολλά παιχνίδι ακόμη (ίσως ο Μαυροπάνος αντί του Ρέτσου) είχε μέσο όρο ηλικίας τα 23.9 έτη και επτά ποδοσφαιριστές που δεν ξεπερνούν τα 23 τους χρόνια
Φανταστείτε λοιπόν, για πόσο ακόμη θα απολαμβάνουμε - γεροί να είναι- αυτά τα παιδιά...
Και κάτι τελευταίο. Είναι όντως πολύ όμορφο το ότι μετά από πολλά χρόνια, ίσως και για πρώτη φορά, η Εθνική έχει παίκτες με τόση ατομική ποιότητα και ικανότητα στην επίθεση. Όμως, να μην ξεχνάμε παιδιά όπως ο Μασούρας, ο Μπακασέτας, ο Πέλκας κλπ, που όποτε μπαίνουν στο γήπεδο δίνουν τα πάντα για το εθνόσημο.
Το είδαμε και εχτές και είναι σημαντικό το «πάντρεμα» δύο γενεών να πραγματοποιηθεί όσο πιο ομαλά γίνεται...
