Χαρακτηριστικά τονίζει πως «μόλις πριν από λίγα χρόνια, αυτό θα ήταν αδιανόητο. Οι χώρες αυτές είχαν από καιρό περιθωριοποιηθεί στις ευρωπαϊκές αγορές και έτσι, σε στιγμές όπως αυτή, όταν μια κύμα ανησυχίας για το διογκούμενο δημόσιο χρέος σάρωσε τον κόσμο, τα ομόλογά τους θα ήταν από τα πιο πληγμένα.
Σήμερα όμως, η Ιταλία, η Ελλάδα και η Ισπανία έχουν αναδειχθεί σε σχετικά υπεύθυνους διαχειριστές της δημοσιονομικής σύνεσης, διατηρώντας σταθερά τα ελλείμματα μετά από τα σκληρά μαθήματα της αναγκαστικής λιτότητας.
Ταυτόχρονα, μεγαλύτερες και ισχυρότερες κυβερνήσεις στο Βερολίνο, την Ουάσινγκτον και το Τόκιο προχωρούν με σχέδια δαπανών που θα αυξήσουν το χρέος τους.
Ξαφνικά, η διαφορά μεταξύ των επιτοκίων που απαιτούν οι επενδυτές για να κρατήσουν ιταλικά ομόλογα αντί για γερμανικά έχει μειωθεί κάτω από 1 ποσοστιαία μονάδα.
Αυτό είναι μια σημαντική μείωση από τις 5,7 ποσοστιαίες μονάδες πριν από μια δεκαετία, που δείχνει πώς οι διαφορές μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών στην Ευρώπη — και σε όλες τις ανεπτυγμένες αγορές, γενικότερα — μειώνονται καθώς οι επενδυτές τιμωρούν τους μεγάλους δανειολήπτες.
«Όλο το πλαίσιο για τις περιφερειακές χώρες είναι πιο ευνοϊκό», δήλωσε ο Patrick Barbe, ανώτερος διαχειριστής χαρτοφυλακίου στη Neuberger Berman, η ομάδα του οποίου διαχειρίζεται 6 δισεκατομμύρια δολάρια σε τίτλους σταθερού εισοδήματος.
«Έχουν ξεπεράσει τις προσδοκίες τους σε ό,τι αφορά τα δημοσιονομικά και το έλλειμμα και έχουν επωφεληθεί από υψηλότερη ανάπτυξη σε σχέση με πολλές χώρες του πυρήνα».
Στο μεταξύ, το κόστος δανεισμού της Γαλλίας για 10 χρόνια έχει ξεπεράσει αυτό της Ισπανίας και είναι τώρα μόλις τρία βασικά σημεία χαμηλότερο από αυτό της Ελλάδας.
