Δεν πρόκειται απλώς για μια προσωπική στρατηγική ενός πρώην πρωθυπουργού ο οποίος επιθυμεί να επανέλθει στο πολιτικό προσκήνιο, αλλά για σύμπτωμα ενός ευρύτερου αδιεξόδου που ταλανίζει τον αποκαλούμενο «προοδευτικό χώρο» να εκφράσει με «πειστικό τρόπο» μια εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Και επειδή η ιστορία απεχθάνεται το… κενό, είναι προφανές ότι ο Αλέξης Τσίπρας «ζυγίζει» τα δεδομένα και σχεδιάζει την κίνησή του για να το… καλύψει.
Η στρατηγική του έχει δυο άξονες. Την αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να συγκροτήσει μια κοινωνική συμμαχία ευρείας βάσης και αποδοχής, αλλά και την δημοσκοπική κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ που αδυνατεί να… σηκώσει κεφάλι μετά το τέλος της κυβερνητικής του θητείας τον Ιούλιο του 2019.
Σε ποια «δεξαμενή» ψηφοφόρων ελπίζει…
Ο ίδιος κρατά κλειστά τα χαρτιά του επί του παρόντος. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι ότι προσπαθεί να «μετρήσει» τις δυνάμεις όσων αισθάνονται πολιτικά «ορφανοί», εκείνων που δηλώνουν «αναποφάσιστοι» και όσων είναι «εγκλωβισμένοι» σε έναν πολιτικό χώρο που ακροβατεί ανάμεσα στην Κουμουνδούρου και την Χαριλάου Τρικούπη. Αυτοί, άλλωστε, αποτελούν τους εν δυνάμει ψηφοφόρους του και για αυτούς η ίδρυσης ενός νέου πολιτικού φορέα υπό την ηγεσία του θα λειτουργήσει ως επιταχυντής εξελίξεων.
Οι τελευταίες, πάντως, ενδέχεται να μην τόσο μακρινές όσο φαντάζουν, καθώς στα δημογραφικά γραφεία «κυκλοφορεί» έντονα η πληροφορία ότι τον Σεπτέμβριο μπορεί να γίνουν τα… αποκαλυπτήρια. Στον ισχυρισμό ότι «είναι νωρίς ακόμα», η απάντηση έρχεται από στελέχη της Αριστεράς που σημειώνουν ότι η ανάγκη είναι αυτή που προκαλεί την κινητικότητα. Και σε επίπεδο Βόρειας Ελλάδας οι ζυμώσεις είναι πολλές και ενδιαφέρουσες.
Εκείνοι και εκείνες που κλείνουν το… μάτι
Ήδη, για παράδειγμα, φημολογείται έντονα ότι εν ενεργεία βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που εκλέγεται στη Μακεδονία και αναδείχθηκε μέσα από το «σύστημα Τσίπρα», περιμένει ένα νεύμα του πρώην πρωθυπουργού για να μεταπηδήσει στο νέο πολιτικό φορέα, καθώς αντιλαμβάνεται ότι η επανεκλογή δυσκολεύει όσο παραμένει στην Κουμουνδούρου. Ιδιαίτερα, δε, από τη στιγμή που αντιλαμβάνεται καθημερινά ότι οι δημοσκοπήσεις προκαλούν ολοένα και μεγαλύτερη απογοήτευση στον ΣΥΡΙΖΑ και οδηγούν σε αποσυσπείρωση της βάσης, με ό,τι κινδύνους αυτό συνεπάγεται για την παρουσία του στα κοινοβουλευτικά έδρανα.
Έχει «πέραση» σε ΠΑΣΟΚ και Νέα Αριστερά
Οι ζυμώσεις που γίνονται, όμως, δεν αφορούν μονάχα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη εκδήλωση που διοργανώθηκε στην Κοζάνη με θέμα: «Για μια προοδευτική Ελλάδα: Προκλήσεις-Προτάσεις», με τη συμμετοχή της Όλγας Γεροβασίλη από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, του μέλους του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ Αντώνη Σαουλίδη και του Δημήτρη Τζανακόπουλου από τη Νέα Αριστερά. Από πολλούς, η συγκεκριμένη εκδήλωση ερμηνεύτηκε ως «πρόβα» συνύπαρξης στο νέο κόμμα, αφού οι μεν Γεροβασίλη και Τζανακόπουλος έγιναν γνωστοί μέσα από τη δυναμική που έδωσε ο Αλέξης Τσίπρας στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν θα έλεγαν όχι να ξανασμίξουν μαζί του, ο δε Σαουλίδης φέρεται να μην αισθάνεται τόσο άνετα (ή ακόμα και ευπρόσδεκτος) στο ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη παρά το γεγονός ότι ήταν από τους πρώτους που στήριξαν με όλες τις δυνάμεις του την υποψηφιότητά του για την προεδρία.
Πολλοί ήταν και εκείνοι που έσπευσαν να ερμηνεύσουν ως «κλείσιμο του ματιού» στο κόμμα Τσίπρα και την ανάρτηση που έκανε ο Σπύρος Πέγκας σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, στις 12 Ιουνίου, όταν εμφανίστηκε επικριτικός προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί δεν περνά απαρατήρητο το γεγονός ένας υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης που στηρίχθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ να χρεώνει στο κόμμα, με αφορμή τη στάση που κρατά για την ανάπλαση της ΔΕΘ, ότι «ποτέ δεν άσκησε ουσιαστική αυτοκριτική για να αναλύσει τη δισυπόστατη του προσωπικότητα ως κίνημα διαμαρτυρίας και ως κόμμα εξουσίας» και ότι«πνίγεται από τις πολιτικές του επιλογές που αντιμάχονται τις κινηματικές του αρχές». Όπως, μάλιστα, ανέφερε: «Τις πρώτες πια τις εκπροσωπεί η νέα του, μετά από περιπέτειες, επιλεγμένη ηγεσία, ενώ τις δεύτερες οι ψηφοφόροι του. Αυτά τα δύο μέρη δεν συναντιούνται πια...»
Όταν η κρίση γίνεται ευκαιρία
Όπως και να έχει, για ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων και των στελεχών της κεντροαριστεράς, ένα νέο κόμμα με την πολιτική και προσωπική σφραγίδα του Αλέξη Τσίπρα ενδέχεται να τους προσφέρει μια εναλλακτική. Ίσως και μια ευκαιρία εξέλιξης σε έναν πολιτικό χώρο που τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται κατακερματισμένος, ασύνδετος και χωρίς σαφές αφήγημα. Σε κάθε περίπτωση, όπως λέει και ο λαός μας, κοντός ψαλμός αλληλούια, αφού το επόμενο διάστημα αναμένεται να είναι καθοριστικό.
