Επί της ουσίας τα άφησε χωρίς αφήγημα, καθώς «έκαψε» τους ισχυρισμούς που συντηρούσαν και αναπαρήγαγαν επί μήνες περί ύπαρξης παράνομου φορτίου. Και τη μεγαλύτερη πολιτική ζημιά από όλα την έπαθε το ΠΑΣΟΚ.
Ο λόγος είναι ότι το προηγούμενο διάστημα η Χαριλάου Τρικούπη «σιγοντάρισε» στο παρασκήνιο κάθε θεωρία που κυκλοφόρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ, την Ελληνική Λύση, την Πλεύση Ελευθερίας, τη Νίκη και τη Νέα Αριστερά. Ακόμα και μια ημέρα πριν από τα συλλαλητήρια της 28ης Φεβρουαρίου, σε τηλεοπτική συνέντευξή του, ο Νίκος Ανδρουλάκης έσπευσε να υιοθετήσει τις κατηγορίες των άλλων κομμάτων. Βιάστηκε… Δεν φύλαξε τα νώτα του, δεν κράτησε αποστάσεις ασφαλείας από τη ρητορική των κομμάτων που επενδύουν συστηματικά στον λαϊκισμό και κατάφερε να πέσει στον… λάκκο που του έσκαψε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία ξέρει να ελίσσεται μαεστρικά έξω από τη θεσμικότητα. Κάπως έτσι η υπόσχεση του Νίκου Ανδρουλάκη ότι θα ασκεί «θεσμική αντιπολίτευση» αποδείχθηκε κενή περιεχομένου.
Το πληρώνει δημοσκοπικά και εσωκομματικά
Οι φωνές δυσαρέσκειας πληθαίνουν και στο εσωτερικό του κόμματος, όπου είναι πολλά τα στελέχη τα οποία χρεώνουν στον Νίκο Ανδρουλάκη ότι… σύρθηκε πίσω από το συγκεκριμένο αφήγημα και έγινε «ουρά» της Πλεύσης Ελευθερίας εξαιτίας της δημοσκοπικής πίεσης που δέχεται τους τελευταίους μήνες. Το αποτέλεσμα της «στρατηγικής επιλογής» που έκανε αποδείχθηκε μηδαμινό, καθώς η ουσία είναι ότι το ΠΑΣΟΚ δεν κέρδισε τίποτα. Απεναντίας το «πληρώνει» τόσο στις μετρήσεις της κοινής γνώμης όσο και εσωκομματικά.
Για παράδειγμα μόλις το θέμα των Τεμπών βρέθηκε στην κορυφή του ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης, μετά το πρώτο συλλαλητήριο για τα 57 θύματα της τραγωδίας, η Ζωή Κωνσταντοπούλου αναδείχθηκε με χαρακτηριστική άνεση δεύτερη πολιτική δύναμη σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Η εξήγηση είναι ότι οι πολίτες συντάχθηκαν με τους «γνήσιους» εκφραστές του λαϊκισμού και όχι με τα… γενόσημα. Γιατί, κακά τα ψέματα, έτσι λειτούργησε το ΠΑΣΟΚ.
Το κακό, όμως, έγινε και στο εσωτερικό του κόμματος, όπου πληθαίνουν οι φωνές διαμαρτυρίας για τις επιλογές της ηγεσίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, ο οποίος εξ αρχής έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τις συνέπειες που θα είχε η υπογραφή κοινής πρότασης μομφής με την Πλεύση Ελευθερίας. Εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκε. Όπως επισήμανε στην κριτική που άσκησε στον Νίκο Ανδρουλάκη εκείνη η σύμπλευση αφαίρεσε επιχειρήματα από τη Χαριλάου Τρικούπη και δεν της προσέδωσε τίποτα. «Δεν έστειλε τα σωστά μηνύματα στην κοινωνία» τόνισε σε ραδιοφωνική συνέντευξή του ο αντιπρόεδρος της Βουλής, ενώ λίγο αργότερα εκτόξευσε και δεύτερο «καρφί», σημειώνοντας ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αλλάξει ρότα γιατί «δεν είναι γεννημένο για να είναι ένα μικρό κόμμα».
Μπρος (πολιτικός) γκρεμός και πίσω (πολιτικό) ρέμα
Μέσα σε αυτό το κλίμα γενικευμένης εσωστρέφειας, ο Νίκος Ανδρουλάκης αναζητά διέξοδο διαφυγής από το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει. Το δίλλημα που καλείται να απαντήσει είναι κομβικό, καθώς πρέπει να αποφασίσει αν θα αναδιπλωθεί ή αν θα επιμείνει στην ίδια «γραμμή». Όποιος, πάντως, παρατήρησε χθες τη γλώσσα του σώματος όταν έκανε δηλώσεις ο συνταγματολόγος και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Παναγιώτης Δουδωνής, μπορούσε εύκολα να διακρίνει το βάρος στην πλάτη του.
Πόσο μάλλον, όταν ακόμα και τώρα υπάρχουν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, όπως ο Παναγιώτης Παρασκευαΐδης, που επιμένουν σε δημόσιες τοποθετήσεις τους ότι στην έκρηξη που σημειώθηκε μετά τη σύγκρουση των δυο αμαξοστοιχιών υπήρχαν… εκρηκτικά. «Με τέτοιο τρόπο, δηλαδή κουκούλωμα... πώς να το πω... τη νοημοσύνη των ανθρώπων την τσαλαπατάμε. Έγινε έκρηξη και δεν υπάρχουν εκρηκτικά;», ισχυρίστηκε ο συγκεκριμένος βουλευτής και ακόμα να τον ανακαλέσει κάποιος στην τάξη.
