Συνεπώς δε θα πρέπει να αισθανθήκαμε έκπληξη όταν πληροφορηθήκαμε ότι σε κάποιο υπόγειο χώρο της Πολυτεχνικής βρέθηκαν 49 μολότοφ. Κάποια παιδιά εκτός από φοιτητές είναι και «λαϊκοί αγωνιστές».
Άλλωστε και να συλληφθούν, θα αφεθούν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους, αν και με πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση του Γιώργου Φλωρίδη, οι περιοριστικοί όροι έχουν σφίξει. Ενόσω βρίσκεται κάποιος υπό το καθεστώς των περιοριστικών όρων, διαπράξει ένα νέο αδίκημα, πηγαίνει κατευθείαν στη φυλακή.
Το ζητούμενο κάθε φορά είναι αν γίνονται βήματα -έστω μικρά- προς την ομαλοποίηση της κατάστασης στους χώρους του ΑΠΘ. Και αυτό συμβαίνει όντως-- πολλές φορές με συγκρούσεις, άλλες φορές «αναίμακτα», καθώς οι ταραξίες αιφνιδιάζονται. Είναι η πρώτη φορά εδώ και σχεδόν 40 χρόνια που οι κατειλημμένοι χώροι στο ΑΠΘ έχουν περιοριστεί σημαντικά. Το πρόβλημα βρίσκεται πλέον στην αξιοποίησή τους, διότι αν δεν αποδοθούν για λειτουργική χρήση στους φοιτητές, τότε μοιραία θα ανακαταληφθούν από τις γνωστές ομάδες.
Σε αυτό το κλίμα της σταδιακής αποκατάστασης της εύρυθμης λειτουργίας του ΑΠΘ σημαντικό ρόλο έπαιξε η βούληση της κυβέρνησης να βάλει μια τάξη στο μπάχαλο που επικρατούσε. Ο έλεγχος της κατάστασης στη Θεσσαλονίκη είναι πιο εύκολος απ΄ ότι στο ΕΚΠΑ διότι οι εγκαταστάσεις του ΑΠΘ δεν είναι διασκορπισμένες σε διάφορα σημεία της πόλης μας, όπως συμβαίνει στην Αθήνα. Επί πλέον η διάδραση των αντιεξουσιαστών εντός των πανεπιστημιακών χώρων με τους ομοϊδεάτες τους που βρίσκονται εκτός, είναι περιορισμένη, κάτι που βοηθά στην αντιμετώπισή τους.
Πιθανόν να βρίσκονται αποθηκευμένες και σε κάποια άλλα υπόγεια κάποιων άλλων σχολών μολότοφ και λοιπά εργαλεία αντιεξουσιαστικών δραστηριοτήτων. Είναι θέμα χρόνου να εντοπιστούν, διότι σε αυτό βοηθά το γενικότερο κλίμα. Οι υπάλληλοι του ΑΠΘ -διότι ένας υπάλληλος ανακάλυψε τις 49 μολότοφ και όχι η ΕΛΑΣ- γνωρίζουν ότι μπορούν να κάνουν άφοβα τη δουλειά τους. Η εμπέδωση αυτής της κατάστασης τάξης και νομιμότητας, την οποία επιθυμεί η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών, αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση για να σπάσει η συμμαχία ενός μέρους του διδακτικού προσωπικού, μικρού είναι αλήθεια, με τον αντιεξουσιαστικό χώρο και τις παραφυάδες του.
Μπορεί να άργησε και η κυβέρνηση και οι διοικούντες τα ΑΕΙ να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, όμως εκτιμώ, με μια αισιόδοξη ματιά, πως το νερό έχει αρχίσει να μπαίνει στο αυλάκι. Τουλάχιστον στο ΑΠΘ, και αυτό δεν είναι λίγο.
