Η λειτουργία των Μη Κρατικών Πανεπιστημίων στην Ελλάδα είναι πλέον γεγονός: μία ακόμα επιτυχία που καθιστά τη χώρα μας πόλο έλξης επενδύσεων και εσόδων.
Κατά πλειοψηφία, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε συνταγματικό τον νόμο με τον οποίο ιδρύθηκαν τα λεγόμενα μη κρατικά πανεπιστήμια, δίδοντας δικαστική λύση και μάλιστα αμετάκλητη, σε ένα θέμα που συζητήθηκε όσο λίγα, σε πολιτικό και συνταγματικό επίπεδο.
Επιτέλους, ένα ακόμα ταμπού, σπάει. Ένα ταμπού που είχε κρατήσει τη χώρα μας όμηρο συμφερόντων. Που ανάγκαζε χιλιάδες παιδιά μας να βγαίνουν στο εξωτερικό επιβαρύνοντας οικονομικά τις οικογένειές τους, καθώς ήταν ο μόνος τρόπος να αποκτήσουν τους Ακαδημαϊκούς Τίτλους που τους ήταν απαραίτητοι.
Εάν μάλιστα κάποιο παιδί δεν περνούσε με τις πανελλαδικές, δεν είχε άλλη επιλογή από το εξωτερικό.
Άλλες χώρες το είχαν δει αυτό και το εκμεταλλεύτηκαν πολύ καλά. Όπως η Κύπρος μας που δέχεται κάθε χρόνο χιλιάδες νέους για σπουδές εκεί. Προσελκύοντας έτσι πολλά έσοδα για τον Κρατικό Προϋπολογισμό.
Τα χρόνια που πέρασαν, τα εξαιρετικά Δημόσια Πανεπιστήμια, προόδευσαν πολύ χάρη σε κάποιους πρωτοπόρους καθηγητές οι οποίοι μάλιστα δέχτηκαν άπειρες κριτικές, επιθέσεις για τις κινήσεις «προς τα έξω» των Πανεπιστημίων.
Να θυμηθούμε τις χρηματοδοτήσεις από ιδιώτες. Από προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τις συμπράξεις με εταιρείες για Έρευνα και Καινοτομία. Τη δημιουργία spin off εταιρειών από φοιτητές και καθηγητές. Τα ξενόγλωσσα μεταπτυχιακά και τόσα άλλα.
Αναφέρω τα παραπάνω, διότι κάποιοι φοβούνται για την ανταγωνιστικότητα των Κρατικών ΑΕΙ σε σχέση με τα Μη Κρατικά.
Μα ακριβώς, όλα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα αυξάνουν τον ανταγωνισμό. Δείχνουν την εξαιρετική ποιότητα των Κρατικών ΑΕΙ, την εξαιρετική δουλειά που κάνουν. Τους πόρους που μπορούν και λαμβάνουν από Προγράμματα, Ιδιώτες, συνέργειες.
Επομένως, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από τον ανταγωνισμό με τα Μη Κρατικά. Ίσα - ίσα, θεωρώ ότι η σύγκριση θα γίνεται από όλους.
Και μάλιστα μετά την κατάργηση του «αλά κάρτ ασύλου», της βελτίωσης των υποδομών τους, την ασφάλεια στη καθημερινή λειτουργία, μαζί με όλα τα δεδομένα πλεονεκτήματα τους που ήδη οι νέοι μας γνωρίζουν, τα καθιστούν πολύ μπροστά στις εναλλακτικές επιλογές των υποψηφίων .
Ο μεγαλύτερος εχθρός των πάντων, σε κάθε επίπεδο είναι ο εφησυχασμός. Είτε αφορά σχέσεις, εταιρίες, δομές κρατικές, πανεπιστήμια.
Ο ανταγωνισμός, με κανόνες βέβαια, δεν έβλαψε ποτέ κανένα.
Έτσι είναι η πρόοδος.
Ο κ. Ιωάννης Γ. Ρουκάς είναι Οικονομολόγος
