Ήτανε μία ωραία βραδιά στην Τούμπα. Ο ΠΑΟΚ έκανε το χρέος του απέναντι σε μία ομάδα που πριν τη σέντρα μετρούσε 5 ήττες σε ισάριθμα ματς και δεν αποτελεί λόγο... πανηγυρισμού το γεγονός ότι την έστειλε στο 0/6 και πήρε την τρίτη θέση.
Ένα δικό του παιδί, ο Γιάννης Μιχαηλίδης, με μία οβίδα με το... κακό του πόδι, το δεξί, ήταν αρκετή για να κρίνει ένα ντέρμπι το οποίο ποιοτικά υστέρησε πολύ, μιας και ο μεν ΠΑΟΚ βολεύτηκε με το προβάδισμα, ενώ η δε Ένωση έδειξε ότι απλά δεν μπορεί.
Παρά τηn προθυμία και των δύο να παίξουν ποδόσφαιρο για τη νίκη, τουλάχιστον μέχρι το καθοριστικό γκολ του Μιχαηλίδη, τα λάθη ήταν πολλά, οι ποιοτικές μεταβάσεις ως επί το πλείστον έλειψαν, ενώ ο ΠΑΟΚ δεν είχε σε καλή μέρα τον Γιάννη Κωνσταντέλια, που αποτελεί το Α και το Ω της επιθετικής του ανάπτυξης. Με αποτέλεσμα το ματς να οδηγηθεί πολύ στη μεσαία γραμμή και στην αλληλοεξουδετέρωση.
Παρ' όλα αυτά, βλέποντας το ποτήρι μισογεμάτο, έστω και αν ήταν κάτι λιγότερο από μίνιμουμ στόχος, ο Δικέφαλος πέτυχε αυτό που ήθελε και αν δεν είχε τόσο τραγικό φινάλε στην κανονική διάρκεια της Super League, θα έβγαινε και δεύτερος. Αλλά τώρα είναι αργά για δάκρυα.
Μετά το σφύριγμα της λήξης, ακολούθησε μία σεμνή και όμορφη γιορτή προς τιμήν του σπουδαιότερου ξένου ποδοσφαιριστή που φόρεσε τον Δικέφαλο στο στήθος, Αντρέ Βιεϊρίνια, και είναι αναγκαίο να συνεχίσει να είναι μέλος της Τούμπας από άλλο πόστο.
Ο ΠΑΟΚ κλείνει τη μετά-πρωταθληματική σεζόν του χωρίς να έχει πετύχει κάτι όσον αφορά τους στόχους του και μπαίνει σε μία χρονιά που είναι σημαδιακή καθώς κλείνει τα 100 του χρόνια και ο Ραζβάν Λουτσέσκου μαζί με τον Ιβάν Σαββίδη, οφείλουν να φτιάξουν μία ομάδα που τουλάχιστον θα πρωταγωνιστήσει, μιας και υπογραφή με τους τίτλους δεν έχει βάλει κανείς.
Και κάτι τελευταίο, για κλείσιμο. Η ΑΕΚ σε μία χρονιά που αντί να ασχοληθεί με τα του οίκου της προσπάθησε περισσότερο να... καταστρέψει με κάθε τρόπο τον Ραζβάν Λουτσέσκου, και εν μέρει τα κατάφερε και αυτό είναι κάτι που πρέπει να δει ο ΠΑΟΚ.
Ακόμη και σήμερα, έχοντας στις πλάτες της 5 (πλέον 6) ήττες, το πρώτο που είχε στο μυαλό της ήταν να προκαλέσει, με πρώτο και πάντα... καλύτερο τον Λαμέλα. Γιατί αυτό συμβαίνει κάθε φορά που το σύνολο του Αλμέιδα χάνει από αυτό του Λουτσέσκου.
Στο τέλος όμως, μετά από κάθε διαρροή, βαρύγδουπη δήλωση ή πρόκληση σε πάρκινγκ, το ποδόσφαιρο σου δίνει αυτό που σου αξίζει....
