Η τακτική του «άλλα λέω, άλλα κάνω και άλλα εννοώ» δεν είναι άγνωστη στον ΣΥΡΙΖΑ. Αποτελεί δεύτερη φύση του και τα παραδείγματα είναι ουκ ολίγα. Επιπρόσθετα είναι άλλη μια απόδειξη του πως αντιλαμβάνονται τα στελέχη του την έννοια της πολιτικής ευθύνης σε μια εποχή που οι πολίτες απαιτούν σαφείς απαντήσεις και προπάντων ειλικρίνεια.
Η στρατηγική του «διπλού ταμπλό» που ξεδιπλώνεται τα τελευταία 24ωρα εγείρει σημαντικά ερωτήματα και για τη συνέπεια της Κουμουνδούρου, διότι έχοντας την εμπειρία του πρόσφατου παρελθόντος ελάχιστοι είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι πρόκειται περί… εσωκομματικής δυσαρμονίας ή ότι υπάρχουν «ρωγμές» στην επίσημη γραμμή. Η συντριπτική πλειοψηφία των Θεσσαλονικέων θεωρεί ότι πρόκειται για μια προσπάθεια των τοπικών κομματικών στελεχών να «θολώσουν» τα νερά, αφού από τη μια πλευρά παριστάνουν ότι λειτουργούν θεσμικά και από την άλλη συντηρούν σιωπηλά μια κατάσταση που διχάζει την πόλη. Πόσο μάλλον όταν το προηγούμενο χρονικό διάστημα κάποιοι έσπευσαν να προεξοφλήσουν ότι στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2028 ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να στηρίξει ως υποψήφιο δήμαρχο Θεσσαλονίκης τον Σπύρο Πέγκα, τον άνθρωπο που «τρέχει» τη δημόσια συζήτηση περί δημοψηφίσματος. Αλήθεια ή όχι, θα το δείξει το μέλλον.
Προσπάθεια αποπροσανατολισμού
Άλλωστε, μέχρι τότε, ο πολιτικός χρόνος είναι ιδιαίτερα πυκνός. Όμως δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι η ανακοίνωση της κομματικής οργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη προσπαθεί να… αποπροσανατολίσει τους Θεσσαλονικείς και ταυτόχρονα να ισορροπήσει ανάμεσα σε δυο τάσεις, έχοντας όλες τις πλευρές ικανοποιημένες.
Εάν η Νομαρχιακή Επιτροπή του κόμματος ήθελε πραγματικά να βάλει τέλος στην συζήτηση, μπορούσε να καλέσει δημόσια τα στελέχη του, που πρωτοστατούν στην συλλογή των υπογραφών υπέρ του δημοψηφίσματος, να αποχωρήσουν από τη διαδικασία και να μην τροφοδοτούν με επιχειρήματα μια συζήτηση η οποία βλάπτει την πόλη. Παρόλα αυτά, σε ολόκληρο το κείμενο που δημοσίευσαν δεν υπάρχει καμία προτροπή αυτού του είδους. Ούτε, φυσικά, στηλιτεύεται πουθενά το γεγονός ότι η εναλλακτική πρόταση είναι γενική και αόριστη, δεδομένου ότι δεν υπάρχει καμία τεχνικοοικονομική μελέτη που να εξηγεί γιατί συμφέρει η μετεγκατάσταση της ΔΕΘ στα δυτικά.
«Ναι μεν, αλλά…»
Αντί για αυτήν την απλή αλλά ουσιαστική κίνηση που θα έλυνε πολλές απορίες, ο ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης αρκείται σε μια τυπική ανακοίνωση γεμάτη «ναι μεν, αλλά» που θυμίζει κάποιον ο οποίος πασχίζει να… χωρέσει δυο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη. Ξεχνούν, φαίνεται, ότι η εξέλιξη και η πρόοδος της Θεσσαλονίκης περνούν μέσα από τις οδούς της αλήθειας και της συνέπειας. Και κάπου εδώ τίθεται το ερώτημα: Τελικά στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν αντιληφθεί ότι αυτού του είδους οι πρακτικές τους εκθέτουν ακόμα περισσότερο; Μάλλον δεν έχουν δει τις δημοσκοπήσεις…
