Ακούγοντας την κριτική της αντιπολίτευσης για τις πολιτικές της κυβέρνησης για την αναπηρία είναι να απορεί κανείς που ήταν η πρόνοια πριν τον Μητσοτάκη; Σε αυτό το ερώτημα θα προσπαθήσω να απαντήσω στις γραμμές που ακολουθούν.
Ξεκινώντας να μιλήσουμε σοβαρά για τη στάση του κράτους απέναντι στα άτομα με αναπηρία πριν το 2019 πρέπει να βάλουμε κάτω τα δεδομένα. Μηδενική ψηφιοποίηση άρα εξαιρετικά δύσκολη η διαχείριση των περιστατικών, έλλειμμα στην προσωπική εξυπηρέτηση του ωφελούμενου συνεπώς ασυνεχή παροχή υπηρεσίας και, τέλος, υποδομές υπό κατάρρευση.
Μέσα σε 6 χρόνια η παροχή υπηρεσιών βελτιώθηκε δραστικά (π.χ. υπάρχει το 1555 που παρέχει υποστήριξη κατά περίπτωση στους δικαιούχους). Μπήκαν στην ζωή μας τα ψηφιακά αντίγραφα όπως, επίσης, -επιτέλους- υπάρχει η διασύνδεση των υπηρεσιών. Σοβαρή επένδυση γίνεται και στις υποδομές. Ο προσωπικός Βοηθός και η αυτόνομη διαβίωση. Στη βάση της κυβερνητικής πολιτικής για την αναπηρία βρίσκεται η ανάγκη των ΑμεΑ για αυτόνομη διαβίωση. Σε αυτό το πλαίσιο κινείται ο προσωπικός βοηθός για τα άτομα με αναπηρία. Με λίγα λόγια ένας επαγγελματίας υγείας βρίσκεται πλέον δίπλα σε εκατοντάδες συμπολίτες μας που τον έχουν ανάγκη προκειμένου να καλύψουν βασικές δραστηριότητες της καθημερινότητάς τους.
Επιπρόσθετα, μέτρα 1,1 δισ. ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός. Μεταξύ αυτών και νέα αύξηση των επιδομάτων αναπηρίας (έγινε μόνιμη η οικονομική ενίσχυση των 250€, θα μπαίνει στους λογαριασμούς κάθε Νοέμβριο) μαζί φυσικά με τα επιδόματα αναπηρίας του μήνα. Αμέσως τα κόμματα της αντιπολίτευσης μίλησαν για αποσπασματικά μέτρα και για ψίχουλα. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι αιτήματα που έβαζε το αναπηρικό κίνημα για δεκαετίες στον δημόσιο διάλογο εκπληρώθηκαν με αυτή την κυβέρνηση, για να δούμε μερικά:
-Το 2019 ένας ασθενής σε ανοσοκαταστολή έπρεπε να ταλαιπωρείται πηγαίνοντας κάθε τόσο και λίγο σε κάποιο νοσοκομείο για να λαμβάνει τη θεραπεία του. Πλέον το 2025 με το πρόγραμμα οίκοθεν υπάρχει η δυνατότητα να γίνεται το «σχήμα» στο σπίτι κάτι που και την αξιοπρέπεια του ατόμου θωρακίζει και μειώνει σημαντικά την ταλαιπωρία του.
-Το 2019 ένας κωφός που έκλεινε τα 18 έχανε το σχετικό επίδομα και το λάμβανε ξανά μαζί με τη σύνταξη του όταν θα έφτανε το σχετικό όριο ηλικίας. Πλέον το 2025 το επίδομα καταβάλλεται κανονικά και μετά τα 18 έτη αποκαθιστώντας την σχετική αδικία.
-Στο ίδιο χρονικό διάστημα υπάρχει αύξηση των προνιακών επιδομάτων πάνω από 10%.
Αυτά, για όσους βιάζονται να μιλήσουν για «ψίχουλα», είναι μερικά μόνο από όσα έγιναν κάνοντας αναμφίβολα καλύτερη την ζωή των ΑμεΑ.
*O Μιλτιάδης Στόικος είναι Γραμματέας ΑμεΑ ΝΔ Θεσσαλονίκης, Συντονιστής για θέματα ΑμεΑ της ΝΔ στην Β.Ελλάδα
