Αυτό το μέτρο απολογισμού είναι ίσως το πιο απαιτητικό, αλλά ταυτόχρονα και το πιο δίκαιο. Πρώτον γιατί δεν αφήνει περιθώρια για υποσχέσεις κενές περιεχομένου και δεύτερον γιατί αποτυπώνεται σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας. Από τη μετακίνηση με τα μέσα μαζικής μεταφοράς μέχρι την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και κατ’ επέκταση την εικόνα της πόλης.
Βάσει αυτού του κριτηρίου, η Θεσσαλονίκη τα τελευταία δυο χρόνια δεν διένυσε απλώς τη μισή κυβερνητική περίοδο, από τις εθνικές κάλπες της 25ης Ιουνίου 2023 έως σήμερα, αλλά βιώνει την πιο δημιουργική φάση της σύγχρονης ιστορίας της. Και αυτό γιατί πλέον οι μήνες περνούν σύμφωνα με τα έργα που υλοποιούνται και παραδίδονται και όχι μιλώντας για όσα «θα» έπρεπε να έχουν γίνει. Ιδιαίτερα για μια πόλη που είχε συνηθίσει για ολόκληρες δεκαετίες να βλέπει παθητικά τις ευκαιρίες να την προσπερνούν, η μετάβαση από τις μακέτες στα παραδοτέα έργα και τα ενεργά εργοτάξια της προσδίδουν μια ισχυρή αυτοπεποίθηση και «καθαρό» ορίζοντα για το μέλλον.
Η πιο παραγωγική διετία των τελευταίων δεκαετιών
Δικαιωματικά τα τοπικά κομματικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας μιλούν για «την πιο παραγωγική διετία των τελευταίων δεκαετιών», η οποία πέραν των έργων και των επενδύσεων συνοδεύεται από μια ισχυρή και αναβαθμισμένη κυβερνητική εκπροσώπηση. Υπό αυτό το πρίσμα η Θεσσαλονίκη βρίσκεται σε τροχιά ουσιαστικού μετασχηματισμού.
Τι έχει αλλάξει
Ξεκινώντας την αρίθμηση για όσα έχουν γίνει, εκείνο που ξεχωρίζει είναι η ολοκλήρωση της βασικής γραμμής του Μετρό, η παράδοση του οποίου έβαλε τέλος σε ένα «ανέκδοτο» που διήρκεσε σχεδόν 30 χρόνια. Έτσι, δεν αντιμετωπίζεται μόνο ως ένα ακόμα μέσο μεταφοράς αλλά ως σύμβολο αλλαγής νοοτροπίας και απόδειξε ότι στην Θεσσαλονίκη «κάτι αλλάζει». Η επέκταση προς την Καλαμαριά προχωρά εντός χρονοδιαγράμματος, ενώ οι μελέτες για την επέκταση στην δυτική Θεσσαλονίκη μαρτυρούν ότι δεν είναι μακριά ο καιρός που το έργο θα αποκτήσει ένα σύγχρονο δίκτυο που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες όλων των πολιτών του πολεοδομικού συγκροτήματος. Όπως σημειώνουν κυβερνητικά στελέχη στην Θεσσαλονίκη «αυτές οι επεκτάσεις δεν είναι απλώς “γραμμές” σε έναν χάρτη. Είναι πολιτικές αποφάσεις στρατηγικής σημασίας, που αποδεικνύουν την πρόθεση της κυβέρνησης να δώσει στην πόλη ένα ολοκληρωμένο, λειτουργικό και βιώσιμο σύστημα μεταφορών».
Και δεν είναι μόνο το Μετρό. Ο ΟΑΣΘ εκσυγχρονίστηκε καθώς διαθέτει νέα σύγχρονα λεωφορεία και προσφέρει καλύτερη εξυπηρέτηση στο επιβατικό κοινό. Την ίδια ώρα, το FlyOver είναι το πιο σημαντικό οδικό έργο σε ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα, με ορίζοντα παράδοσης τον Μάιο του 2027. Ακόμα και η ανάπλαση της ΔΕΘ φαίνεται να μπαίνει σε μια ρότα εν αναμονή των οριστικών αποφάσεων του Πρωθυπουργού έως το τέλος Αυγούστου, με περισσότερο «πράσινο» αποτύπωμα και λιγότερο εμπορικό χαρακτήρα, αντανακλώντας μια νέα φιλοσοφία βιώσιμης ανάπτυξης για το κέντρο της πόλης.Στα παραπάνω προστίθενται το Παιδιατρικό Νοσοκομείο Φιλύρου, το Τεχνολογικό Πάρκο 4ης Γενιάς «ThessIntec» που προσελκύει τεχνολογικές επενδύσεις και μια σειρά μικρών και μεγάλων παρεμβάσεων και στους 14 δήμους της μητροπολιτικής ενότητας Θεσσαλονίκης.
Από την προσδοκία στο αποτέλεσμα
Φυσικά υπάρχουν και καθυστερήσεις, όπως υπάρχουν και τεχνικές δυσκολίες. Όμως η μεγάλη αλλαγή που συντελείται τα τελευταία δυο χρόνια είναι ότι πλέον η Θεσσαλονίκη αποτελεί προτεραιότητα για την πολιτεία. Από την εποχή της «προσδοκίας» πέρασε στην εποχή του «αποτελέσματος», γεγονός που αποδίδεται εξ ολοκλήρου στο κυβερνητικό τρίπτυχο «παρακολούθηση-συντονισμός-λογοδοσία». Μοιραία, για μια πόλη που είχε συνηθίσει σε… εγκαίνια μουσαμάδων, αυτή η αλλαγή είναι ιστορική κομβική.
Κοινή στρατηγική, ενιαίος βηματισμός, σταθερός προσανατολισμός
Με την αρχή να έχει γίνει και να αποτελεί το ήμισυ του παντός, η ευθύνη από εδώ και στο εξής για την Θεσσαλονίκη του 2030 είναι συλλογική. Προφανώς όπως συμβαίνει σε κάθε «ζωντανό» αστικό περιβάλλον, οι διαφορετικές απόψεις και προσεγγίσεις στα θέματα είναι υπαρκτές, θεμιτές και αναπόφευκτες. Αρκεί να μην γίνονται εμμονές και να μην εξυπηρετούν προσωπικές ατζέντες. Η δημιουργική ενέργεια της πόλης δεν μπορεί και δεν πρέπει να (αυτο)παγιδεύεται σε έναν φαύλο κύκλο αντιπαράθεσης, προσφυγών και διχασμού. Γι’ αυτό η ουσιαστική πρόκληση που έχουμε σήμερα μπροστά μας είναι να αναζητηθούν και να βρεθούν πεδία σύνθεσης. Μόνο με κοινή στρατηγική, ενιαίο βηματισμό και σταθερό προσανατολισμό μπορεί να πορευτεί ασφαλής προς το 2030.
